Dagboek reis NW USA & SW Canada 2015

Dagboek reis NW USA & SW Canada – Ralph en Simone 2015 Pagina laatst bijgewerkt op 21-6-2015

Week 4
Hyperlinkpagina (alle hyperlinks van de reis, o.a. campings)

Voorbereiding

Nadat we in 2010 voor de laatste keer in de USA geweest waren, en voor het eerst de camper als vervoersmiddel hadden gebruikt, hebben we na een aantal vakanties in Europa te hebben doorgebracht, opnieuw besloten om naar de USA te gaan. We gaan vier weken, de reis hebben we geboekt bij Tioga Tours, hierbij hadden we in 2010 ook geboekt.
Het wordt wederom een one-way trip, we starten in Seattle en eindigen in Salt Lake City. We vliegen met KLM-Delta. Hieronder de geplande route.

Route Deel 1 (gepland)

Route deel 2 (gepland)

De vliegreis, camper en hotels zijn geboekt bij Tiogatours

De camper is een C-25 camper van Cruise America, deze is voorzien van alle gemakken, waaronder een magnetron en generator.

Dit is ongeveer de planning. In tegenstelling tot 2010 hebben we veel meer campings gereserveerd, omdat we in een periode zitten met een aantal vrije dagen in de USA en Canada. Zo is het in Canada Victoria Day (wij zijn dan in Jasper) en in de USA een week later Memorial Day (wij zijn dan in Yellowstone.
Ook hebben we de veerboot naar Vancouver Island op de heenweg al geboekt (CAD 136,-)

Wat is het toch leuk om je al voor te bereiden voor je weggaat.

We hebben al een aantal campings geboekt, vanwege drukke weekenden door Victoria day in Canada en Memorial day in Amerika.

Ook hebben we dit jaar voor het eerst de route en campings alvast gepland. Zodat je niet ter plekke nog moet gaan zoeken. Geeft nu al rust. We weten nooit of de laptop het doet op de camping, vanwege de WIFI.

Route hadden we al van Tioga Tours gekregen, zijn er niet veel van afgeweken. Hier en daar een dagje extra of via een andere route naar het volgende punt.

We hebben ook al een paar Youtube filmpjes bekeken van de parken die wij gaan bezoeken.

Via Tioga Tours hebben we ook blogs kunnen lezen van andere reizigers. Via AllesAmerikaForum en CanadaForum hebben we een hoop informatie kunnen vinden.

Vrijdag 1 mei

Mijn vakantie is begonnen. Ralph moet nog 2 diensten. Zondagmiddag begint zijn vakantie, na te hebben geslapen uit de nachtdienst.

Ik heb al lijstjes gemaakt wat we per dag moeten gaan doen en die van vandaag afgewerkt.

Zaterdag 2 mei

Ralph is naar de studio voor de nieuwsuitzending voor de radiozender RTVNoordkop. Wat wij altijd doen is even samen uitgebreid brunchen, wanneer we samen vrij zijn. Ondertussen de accu’s van alle apparaten op laden. Moeten bij de douane allemaal vol zijn, zodat je kan laten zien wat de echte functies zijn alle apparaten. Daarna alle apparatuur met de benodigdheden in de handbagage gedaan. Alle papieren samen gecontroleerd en in een map gedaan.

Maandag 4 mei

Koffers zijn ingepakt, altijd spannend of alles er in past en of het onder de 23 kilo blijft. Gelukkig is dit zo, alleen geen zomerjassen aan maar de winterjassen aan, want die nemen wel erg veel plek in. Binnen een uur al geregeld. Ben al dagen bezig met wat er in moet en of het wel gaat, maar het is zo gepiept.

Dinsdag 5 mei

Laatste dag om alles in te pakken en te controleren. Zo klaar. Huis aan kant maken. Briefje maken met belangrijke informatie voor de oppas van het huis en de katten.

Alvast geprobeerd in te checken, maar dit lukte niet. Dan maar KLM gebeld deze heeft ons ingecheckt. Maar ook niet helemaal, lukte haar ook maar half. Raar hoor.

En nu maar wachten en wachten. Laat naar bed gegaan omdat je anders in het vliegtuig wakker blijft en je 9 uur achteruitgaat met de tijd. We vertrekken in de ochtend en komen aan in de ochtend. Dus je slaat een nacht over voor je gevoel.

Woensdag 6 mei

Vliegen Schiphol – Seattle
Het is zover, na weken voorpret en voorbereiding, gaan we vandaag echt weg. Voor half 5 staat de wekker. Ik heb hooguit 1 uur geslapen en Ralph hooguit 5 uurtjes, dit halen we wel in, in het vliegtuig. Sander rijdt met ons mee, want hij neemt de auto terug naar huis. Op Schiphol eerst ontbeten met elkaar bij de Burger King, na de koffers te hebben ingeleverd. Konden weer niet zelfstandig inchecken, ook niet met de mail die wij hebben gehad van de KLM gisteren. Waar het aan ligt weten wij niet en de baliemedewerker zei dat ons hotel niet gekoppeld was aan de tickets (Veligheid- ESTA). Uiteindelijk toch gelukt. Rond 9 uur konden wij het vliegtuig al in, maar helaas gingen wij pas rond kwart voor 11 de lucht in, i.p.v. 10 uur. Boardcomputer was stuk en vervangen. De vlucht ging goed, stoelen zaten heerlijk, beenruimte was prima. Eten en drinken in overvloed, bleven ons maar geven. Rond 14 uur mochten wij eindelijk slapen. Kregen wel een fles water, stel je voor dat je dorst krijgt. Ongeveer 2 uur later werden wij weer gewekt doordat ze langs kwamen met een warm handdoekje om je handen te verzorgen en daarna krijgen wij weer eten en dubbel drinken. Wij kwamen niet met trek het vliegtuig uit, wat vaak wel het geval is. Wat een goede maatschappij is Delta. Niet alleen om het vele eten en drinken, maar ook om de goede verzorging en de goede stoelen en beenruimte.

Eenmaal aangekomen in Seattle stond wij bijna een uur in de rij voor de douane, wat een ramp zeg. Gelukkig konden wij samen bij de douane langs, vragen konden wij samen beantwoorden. Ik met mijn Engels kom er de eerste dagen niet mee weg, gelukkig dat Ralph er is om de vragen te beantwoorden. Ik wordt er altijd een beetje zenuwachtig van. Wat zijn die Amerikanen toch snel en onverstaanbaar met hun Engels.

Koffers waren er gelukkig wel snel en hadden wij ook snel de metro de Link. Om daarna nog een kwartier met alle koffers te sjouwen, hebben wij een taxi geregeld. Achteraf goed, want de weg ging flink omhoog. Om helemaal de taxi te nemen van het vliegveld was een dure business geworden. De metro Link was maar 3 dollar per personen de taxi 10 dollar.

Om half waren we eigenlijk al aan het instorten van de moeheid, maar bedachten wel om iets te gaan eten. Om half 8 ging het licht uit en vielen wij direct in slaap, Nederlandse tijd half 4 ‘s nachts. Best een lange en vermoeiende dag achter de rug.

Ons vliegtuig

Gevlogen: 4862 miles/ 7825 km

Donderdag 7 mei
Transport naar Cruise America:, daarna naar camping in Bothel

De dag dat we de camper kunnen ophalen bij Cruise America. Wij hebben zeer goed geslapen. Pas op half 6 klaar wakker. Nog even gelezen en rond half 8 richting het ontbijt gegaan. Het was een continentaal ontbijt, het smaakte goed en was erg uitgebreid. Gisteren gebeld naar de verhuurmaatschappij om te vragen hoe laat wij de camper konden ophalen. Dit was al om 11 uur. Eigenlijk hadden wij hem pas in de middag de camper moeten halen, want als je ’s morgens de camper wilde halen moest je er extra voor betalen (early bird). Dit was eigenlijk wel lekker, Seattle was alleen een slaapplaats, niets van Seattle gezien. Volgende keer beter. Om kwart voor 10 de taxi Uber Xl gereserveerd, met de gedachten dat hij ons pas over een kwartier kwam halen, echter hij kwam ons al over 7 minuten halen. Wij moesten nog uitchecken en naar beneden met alle koffers, snel nog de kamer gecontroleerd of wij nog iets vergeten waren. Net uitgecheckt en de taxi stond al klaar. Aangegeven waar wij naar toe moesten. Hij gaf aan dat hij hier niet vandaan kwam. Dus hij wist vrij weinig van de omgeving. Toen wij het over Cruise America RV hadden begreep hij ons niet, want in zijn hoofd bestonden er geen cruise schepen terminals in Everett. Pas toen hij het zag, begreep hij het pas.

Camperfilmpje bekeken, verplicht en daarna rondje camper gelopen met een van hun om te kijken of er nog bijzonderheden aan de camper waren, schade die niet genoteerd waren en dan op onze kosten komen. Alles in gepakt en richting de Wallmart gereden voor de inkopen voor de aankomende dagen.

De camping in Bothel Lake Pleasant zag er mooi uit rond een meer. Deze camping had 2 derde alleen maar supergrote campers, ter grote van een bus. Oudere Amerikanen krijgen geen AOW en kunnen hun huis niet meer betalen en kopen dan een camper, maar wel met alles erop en eraan en nog een grote dure auto en soms nog een grote boot erbij. Dit is zeker niet duur. Als zij het te koud vinden, vooral in de winter, vertrekken zij naar Florida. Wij gaan dan naar Spanje. Eigenlijk wel een mooi idee.

Maar vanavond zag ik ook veel mensen thuis komen na 19 uur, kwamen dan terug van hun werk. Dus deze groep is er ook nog.

Het weer: zonnig +/- 18 graden, wel een fris windje. Gereden: 15 miles/ 24.1 km

Onze Camper

Ëen van de campers op de camping, dit bedoelde ik met grote campers, dure auto’s

Vrijdag 8 mei
Vandaag staat in de planning het bezoek aan de Boeingfabriek in Everett. De rondleiding duurt anderhalf uur.De vrouw die ons rondleiding is erg enthousiast en praat erg snel en op zijn Amerikaans. Voor mij niet te volgen en voor Ralph moeilijk te volgen. Wij hebben de 777 en de nieuwe 787 gezien in aanbouw gezien. De 787 heeft voor ons een voordeel, ramen gaan automatisch donker worden, hierdoor heb je minder kans op een jetlag, voor je oren schijnt het ook erg goed te zijn, hoe weet ik niet precies. De fabriek is zo groot dat heel Disneyland er in kan. Natuurlijk mochten wij niets mee naar binnen nemen, zoals telefoon, IPad en camera, in verband met strikte geheimhouding.

Vandaag reed ik in de camper. Ik was best wel zenuwachtig, altijd in het begin. Moet de auto eerst aanvoelen hoe hij rijdt. Hij rijdt erg lekker, net je eigen auto, alleen dan wel een slag groter, 7,60meter en 5 ton wegend en 3,70 meter hoog. De versnellingspook is een stangetje en de handrem zit links, waar je de hendel omhoog doet als hij er vanaf moet en met je voet druk je hem weer in . Het is gelukkig een automaat met cruise control en een tow haul, dit helpt je bij het afremmen op de motor als je een daling maakt. Dit voorkomt dat je de hele tijd de rem in houdt en dat het uiteindelijk verbrand. Ik heb daar een handje van, omdat ik dan controle over de snelheid van de camper houdt. Vooral met een weg met veel bochten is het ideaal. Weer: zonnig +/_ 24graden Gereden:35miles/56km

Boeing Dreamlifter, vervoer vliegtuigonderdelen

Zaterdag 9 mei

Vandaag gaan wij richting Canada. Wij vertrekken op tijd, want wij willen een uur voor vertrek, van de veerboot naar Vancouver eiland, aanwezig zijn.

Bij de Canadese grens is het erg druk, 3 kwartier wachttijd en bij een andere een kwartier wachttijd. Maar dit gaat helaas niet op, wij wachten een half uur, in plaats van een kwartier. Wij zijn bang dat wij de veerboot niet zouden gaan halen, maar net 10 minuten voor boarding komen wij aan. Deze boot hadden wij gereserveerd en al een deel betaald. Dus hebben wij mazzel gehad. Wij hadden of eerder weg moeten gaan of doorrijden. Met aan boord gaan wilde ik een filmpje maken, maar ik had blijkbaar niet goed de record in gedrukt, jammer, dan maar de volgende keer. Bij van de boot afgaan hebben wij het wel gedaan. De overtocht naar Victoria / Swartz bay duurt anderhalf uur. Aan boord hebben wij geluncht, smaakte goed. Het was zonnig, maar wel waaierig, toch op deck doorgebracht. Na de boottocht richting camping gereden, was intensief, omdat de weg veel daalde en veel bochten had, ging wel goed, maar ik moest weer even wennen. De tow haul heb ik uitgeprobeerd en dat was een verademing. Ik begreep wel dat ik ook een klein beetje moest meehelpen om te remmen, hij nam het daarna van mij over.

Wat mij vandaag opviel is dat er in 5 jaar tijd veel meer kleinere auto’s rijden, de Fiat 500, Volkswagen Golf en de Mini Cooper. Die heb ik toen niet gezien. Alles was toen nog groot, groter en groots.

Camping Pedder Bay RV Resort is weer erg mooi, ook weer aan het water, met een eigen haven. Veel kampeerders komen hier ook met een eigen boot, maar huren kan ook.

Gereden: 165 miles/ 265 km

Paspoorten klaargezet Grens USA-Canada

Zondag 10 mei

Vandaag richting Victoria, een stad met 300.000 inwoners. Eerst een parkeerplekje zoeken, met behulp van de navigatie. Hadden van te voren al op de kaart gekeken waar je kan parkeren met een Camper. Ik zag 2 grote parkeerplekken. Deze niet kunnen vinden. Ik zie ook nergens borden met een p voor RV en tourbussen. Dan wordt het moeilijk zoeken, hadden bijna de moed verloren tot dat ik opeens in mijn ooghoek een grote parkeerplek vond. Gelukkig. Deze was dichtbij een pad, dat langs het water liep dat richting het centrum ging. Een mooi pad met bankjes, waarop een gedenkplaatje opzat met een verwijzing naar een bekende bewoner uit de vorige eeuwen. Je kon ook goed zien hoe de watervliegtuigjes landen, helaas niet hoe ze opstegen, dat deden zij verder op het water. Het centrum zag er indrukwekkend uit met de mooie gebouwen en de sfeer was goed. Op de beneden boulevard zaten allemaal indianen met hun handgemaakte spulletjes, sierraden, houtwerkjes, glaswerkjes en schilderijtjes.

Eerst zijn wij naar het mininature world geweest, dat door 1 persoon is gemaakt. Erg knap. Het was erg gevarieerd en indrukwekkend.

Bij een ijssalon een heerlijk ijsje en een milkshake gehaald. Degene die ons hielp, herkende ons accent en vroeg of wij uit Nederland kwamen. Ze herkende het accent, omdat haar vader ook in Nederland woonde, in de Haarlemmermeer. Zij kende de plaatsen Amsterdam, Haarlem en Zandvoort. Zij was daar vorig jaar geweest. Ook toevallig.

Daarna nog een rondje boulevard gedaan en even blijven staan bij een veerbout die naar Amerika ging, naar het plaatje Olympia.

Wat is het toch een mooie stad, veel te bezichtigen en de sfeer is prettig. Ik had er wel een dag kunnen zijn. Maar daar was de tijd niet voor en wij hebben ons niet goed voorbereidt wat er allemaal te zien was en waar het was. In de loop van de middag kwam er een dreigende lucht aan, maar pas bij de camping begon het wat te regenen.

Overdag was het mooi weer, met wat bewolking, temperatuur +/_ 25 graden
Gereden: 40 miles/ 64 km

Victoria – Parlementsgebouw Empress Hotel - Victoria

Maandag 11 mei

Vandaag staat er een fort en een vuurtorenhuis bezichtigen, op het programma. Het fort was erg indrukwekkend en uitgebreid. Veel gelopen, ruim 2 en een half uur. Maar wel de moeite waard. Daarna zouden wij eigenlijk naar een kasteel gaan die was nagemaakt. Hadden eigenlijk geen puf meer en wilden liever terug naar de camping. Eenmaal terug op de camping begon het erg hard te waaien en te regenen, waren net op tijd terug. Konden weer niet buiten zitten, jammer.

Gereden: 25 miles/ 40 km

Fish Gard House

Dinsdag 12 mei

Vandaag gaan wij naar Duncan, de stad van de Totempalen en naar de muurschilderingen. Wij hoopte ook dat het museum BC Forest open zou zijn, deze ging over geschiedenis van de houtindustrie. Helaas, deze was dicht. In de stad Duncan gezocht naar een vvv, deze echter niet kunnen vinden, dan maar doorrijden naar het museum, daar was wel een vvv. Kregen daar een paar leuke dingen om te zien. Onder andere de muurschilderingen. Deze bekeken, maar vielen erg tegen, hadden iets anders verwacht. Wat wij hadden verwacht, bestond wel , maar heel ergens anders. Jammer, niet goed voorbereid. Wij hadden onderweg wel de naam van het plaatje gezien, maar er ging bij beide geen belletje rinkelen dat wij daar heen moesten.

Kortom, de dag viel een beetje tegen. Wel ervan geleerd, dat wij thuis alles moeten voorbereiden, want op internet op de camping kan je haast niet rekenen. Jammer, hadden leuke dingen kunnen zien.

Maar ook kwamen wij er achter dat wij er te weinig dagen op het eiland waren om veel dingen te zien. Het eiland is net zo groot als Nederland. Omdat wij as donderdag al een camping hadden gereserveerd, hebben wij Camper River overgeslagen. Morgen moeten wij naar het vasteland, want in 1 dag naar Clearwater te rijden is te ver. Dus moeten wij ergens overnachten tussen de boot en Clearwater. Ralph kwam er achter dat wij woensdag wel erg weinig moeten rijden en donderdag erg veel. Dit was niet in balans. Dus wij zoeken naar een camping verder op. Deze was er niet via deze kant. Ralph bedacht toen, als wij nu niet via Horse Bay richting Clearwater rijden, maar via Tsawwassen naar Clearwater. Deze weg is wat minder mooi, maar rijdt wel door en je hebt er meer campings aan deze weg. Camping gevonden bij het plaatje Hope. Dit was een goede optie.

Morgen nemen wij de boot van kwart over 10 en komen op het vasteland aan om half 1 en dan arriveren wij rond 15 uur op de camping Living Forest

Weer: Zonnig, vooral in de middag +/_ 28 graden

Gereden: 83 miles/ 134 km

Woensdag 13 mei
Vandaag gaan wij dus weer naar het vaste land, via Tsawwassen richting Hope. Dreigende luchten en een koude wind. Maar het bleef droog.

Tijdens het wachten tot het boarden op de veerboot, belrondje gedaan en even op internet kunnen kijken. Eindelijk weer internet. Het uurtje was zo voorbij. De weg naar Hope is niet een echte mooie weg, maar qua tijd wel erg gunstig. Wel veel vrachtverkeer. De komende dagen krijgen wij een hoop mooie wegen te zien. Met 80 kilometer op de teller tuffen wij zo door richting Hope. Dit is een zuinige manier van benzinegebruik, zo rijdt de camper niet 1 op 4. Om 15 uur kwamen wij aan op weer een mooie camping. (http://hopevalleyrv.ca/ (Hope Valley Resort) De was gedaan. Het begint eindelijk te regenen, maar niet de hele avond. Zat er natuurlijk aan te komen. Maar vanaf morgen wordt het mooier weer en warmer.

Gereden: 112 miles/ 180 km

"Onze Camper" op de veerboot

Wachtrij voor veerboot Mededeling bord veerboot

Donderdag 14 mei

We worden gewekt door de zon.

Na het ontbijt tuffen wij richting Clearwater. Wij ontdekken dat de benzine wel erg goedkoop is 1.10 Canadese dollar, 75 Euro cent per liter. Dit is maar goed ook, in de USA is hij nog goedkoper 65 cent per liter. De tankinhoud van de camper is 208 liter, dus een halve tank is al snel 100 liter (!) – Ralph. Op het moment dat wij aan het reizen zijn is de dollar aan het zakken J Het eerste stuk dat wij rijden is niet zo mooi en eigenlijk een beetje saai, maar wel snel, het tweede stuk is erg mooi en leuk om te rijden. Camping: KOA Clearwater

Weer: zonnig en heel af en toe een buitje +/_ 25 graden

Gereden: 112 miles / 332 km

WildRose Campground

Vrijdag 15 mei

De watervallen in Wells Gray Provincial Park bekijken staat op het programma. Wij konden helaas niet naar de Ray Farm and Mineral spring, deze lag op 55 km van de camping af. Dit omdat de weg off road was en dat is niet prettig rijden met een camper. Wegglippen hierdoor is erg groot, die ervaring hebben wij al gehad.

Zijn wel naar de Helmcken Falls geweest, met een spectaculaire waterval.

De Dawson Falls en de Spahats Fall waren ook erg mooi. Jammer dat de Moul Falls teveel lopen was Bij de 1^e ben ik door mijn enkel gegaan en kon hierdoor niet lang lopen. Maar 3 watervallen te hebben gezien, was het ook wel voldoende. Alleen erg vroeg terug op de camping, dus zijn wij het centrum in geweest van Clearwater. Dat bestond uit 2 winkeltjes en een paar restaurantjes.

Victoria weekend is begonnen. Veel mensen op de camping, ook 28 brandweermannen met aanhang. Rumoerig, maar wel gezellig. Buurman had een erg aan stekelige lach. Dit duurde tot ’s avonds laat, zij hebben een kleine vakantie, die dat mag. Oordoppen in en vroeg weer op, voor een rijdag naar Jasper.

Gereden : 67 miles/ 108 km

Weer: mooi, +/- 20 graden

Zaterdag 16 mei

Vandaag richting Jasper, camping Whistlers al gereserveerd, in verband met het Victoria Day Weekend. Toen wij aan kwamen was hij al vol. Gelukkig hadden wij dit al voorzien. Deze camping stond in een national park. Was een grote camping met 800 plaatsen, toilet was dichtbij en naar de douches moest je een half uur lopen. Gelukkig hadden wij een douche aan boord.

Het was een mooi park voor campers, tenten, huisjes in allerlei soorten en maten. Er waren allemaal cirkels aangelegd, waar een stuk of 8 campers konden staan. Toen wij aan kwamen werden wij verwelkomd door een rendier, die was bij de ingang aan het grazen. Wij werden gewaarschuwd voor 3 grizzly beren, die waren gezien. Dus ’s avonds alles goed opbergen en opruimen, zodat zij niet konden struinen naar eten. Rendieren waren drachtig, dus daar ook voor uitkijken.

Gereden: 247 miles/ 397 km

Weer: begin mooi, zonnig, +/- 20 graden. Eind van de middag veel wind en temp daalde naar 8 graden, ’s nacht daalde de temp naar 2 graden. Jasper ligt op +/_ 1800 meter.

Campground is vol Lozen van de afvaltanks

Zondag 17 mei

Op de planning staat dat wij met een kabelbaan naar een hoge top gaan in Jasper, waar je een erg mooi uitzicht hebt over Jasper en de omgeving. Je kan ook nog een stuk naar de top lopen, maar deze was afgesloten in verband met sneeuw. Toen wij met de camper aankwamen, was het erg druk. Hadden net nog een plekje kunnen vinden achter een bus. Kaartjes gekocht en een klein uurtje moeten wachten. Was wel koud maar dat deerde niet. Temperatuur was 10 graden en boven 0 graden. Handschoenen, sjaal en muts mee. Was echt nodig, waaide behoorlijk. Uitzicht was erg mooi , doordat je niet naar de top kon wandelen, viel het een beetje tegen. Wel veel foto’s gemaakt, maar ze zijn niet opgeslagen in het geheugen, was blijkbaar vol. Kwamen hier te laat achter, stonden al in de rij voor naar beneden. Beneden aangekomen bij de camper, stond de camper ingesloten. Konden wij er niet uit, dat is lekker handig. De auto achter ons had ruimte bewaard voor ons, maar konden de draai niet maken, vanwege de auto voor ons. Dan maar de computer aan en de foto’s van de camera erop zetten. Accu leeg. Generator maar aan. Gelukkig kwam net de bestuurder van de auto achter ons. Dus na een kwartier konden wij weg. Wilden ook nog naar een meer, maar hadden het gehad, dus zijn wij terug gegaan naar de camping. Op de camping was het een drukte, maar wel gezellig. Vroeg ons bed in, morgen een rijdag naar Fairmont Hot Springs.

Gereden: 16 miles/ 26 km.

Filmpje op Youtube Jasper Tramway

Maandag 18 mei

Victoria Day in Canada. Veel mensen zijn nog vrij.

Via een erge mooie weg, Icefield Parkway, richting Lake Louise. Veel ijsvlaktes gezien, zouden nog met een busje over zo’n ijsvlakte gaan rijden, dit maar niet gedaan. Dit qua tijd en de lange rijdag. Helaas zijn wij het informatiecentrum voorbij gereden. Wel bij een visitor center gestopt, daar kon je alleen tickets kopen voor de busreis over de ijsvlakte.

Bij de Athabasca Falls gestopt, weer erg mooi.

Bij Lake Louise was het helaas erg druk, konden nergens de camper kwijt, dan maar in het centrum gestopt en een broodje gekocht en in de camper geluncht. Ondertussen bekeken wat ons nu eigenlijk verstandig leek om te overnachten. De camping die wij hadden uitgezocht was te dichtbij en zouden morgen weer zo’n lange dag moeten rijden, meer dan 500 km rijden.

Good Sam app is dan een uitkomst, je hebt geen internet nodig, om een camping te zoeken. Je typt de plaats in waar je heen gaat en hij geeft de campings aan met de prijs en de cijfers qua toilet en doucheruimte, hoe het er uitziet en het hele complex. Via deze app hebben wij een leuke camping gevonden in Fairmont Hot springs. Het dorpje Radium Hot Springs, waar wij door heen reden was erg toeristisch, overal zwembaden. Wij reden gelukkig de andere kant op, want er stond een file, die ik herken van Zandvoort.

Mooie, ruime camping, tegen het bos aan. De stonden achteraan tegen het bos aan. Wij stonden amper 10 minuten of er gingen al 4 herten achter de camper langs, helaas deed de fotocamera het niet. Dus niet kunnen vastleggen. Was wel uniek. Lekker buiten gezeten, ’s avonds koelde het wel snel af en begon het te waaien.

Gereden: 247 miles/ 397 km

Pass Parcs Canada Icefields Parkway

Dinsdag 19 mei

Vandaag gaan wij de grens over naar Amerika, wel spannend hoor. Zijn natuurlijk al toegelaten in Seattle, maar toch. Helaas mochten de tomaten niet mee, wel de komkommer. Geen boete gekregen omdat wij het niet wisten. Wij gingen richting Missoula. Daar een mooie camping uitgezocht, Jim & Mary. Dit bleek weer een mooie camping (Jim and Mary’s RV Park ) te zijn. Mary was een dame op leeftijd en erg gezellig aan de praat. Vertelde dat zij en haar man ook een camper hadden, maar dan een grotere. Zij vertelde ook zelf te rijden en vond mij een stoere vrouw. Ralph heeft mij opgenomen met de videocamera, hoe ik inparkeerde. Dit was een makkie, maar doordat ik Ralph zijn aanwijzingen niet begreep, was het toch iets moeilijker dan ik dacht, ik moet het meteen zien hoe het moet, dit komt bij mij altijd wat later, ruimte inzicht is niet helemaal optimaal bij mij.

De vrouw vertelde dat zij wel een s naar Nederland wil gaan, maar vindt het eigenlijk erg moeilijk omdat het er smaller en kleiner is dan in Amerika. Met de grote camper rijden is dan niet gemakkelijk. Verteld dat wij eigenlijk in Nederland met onze camper niet mogen rijden, door het gewicht. Dat vond ze raar. Ze begreep dat wij het hier wel prettig vonden om te rijden.

Helaas waaide het flink en kon je niet buiten zitten.

Gereden: 303 miles/ 488 km

Woensdag 20 mei

Yellowstone staat op het programma. Camping in Livingston, +/_ 90 km vanaf Yellowstone. Campings in Yellowstone zijn altijd vol en je hebt geen plek voor 3 nachten. Helaas gaan er ook geen busjes, zodat je de camper kan laten staan. Mooie camping aan de Yellowstone rivier. Op deze KOA camping in Livingston heb je huisjes en plaatsen voor tenten, caravans en campers. Gelukkig hadden wij gereserveerd, vanwege Memorial Day weekend, het zat ook het hele weekend vol. Toen wij aankwamen was het nog erg leeg.

Meteen bij aankomst de was gedaan. 1x in de week is voldoende. Drogers zijn aanwezig. Dit hebben wij elders anders meegemaakt. Geen drogers en de was kletsnat uit de wasmachine. Drogen duurde dan dagen, terwijl je veel aan het rijden bent van de ene camping naar de andere camping. Dit was gelukkig niet in Amerika.

Gereden: 256 miles/ 309km

Weer: af en toe een bui

Ook kleine caravans in de USA! Bison Bisonkalf

Donderdag 21 mei

Vandaag gaan wij Yellowstone bezoeken. De beroemdste Geiser bekijken, The Old Faithfull. Deze ligt het verste vanaf de noordingang. Helaas was er een deel van de weg opgebroken en moesten wij off road rijden. Wat wel goed geregeld was, was dat er iemand stond die het verkeer regelde. Het ging best wel, maar kostte veel tijd. Gelukkig bleef het droog, ondanks de zeer dreigende, donkere lucht, anders was het een grote modderpoel geworden en daar wil je niet in rijden, dit in verband met slipgevaar.

Wij zouden op de terugweg overal stoppen, maar toch onderweg gestopt bij het Visitor centre over Yellowstone, Black Sand Basin, Midway Geyser Basin en de Lower Geyser Basin en natuurlijk Old Faithfull. Deze gaat elke 90 minuten. Net toen wij wat gingen eten, begon hij. Je kan dan niet van tafel en gauw even kijken, duurt ongeveer 7 minuten. Ik vond het niet spectaculair, Ralph zei dat hij niet krachtig was, normaal wel. Het blijft wel een mooi gezicht. Ik had hem al op you-tube gekeken en daar was hij veel krachtiger en spectaculairder. Maar de naam zegt het al, oud, maar wel betrouwbaar. Dit klopt want de andere geisers zijn veel minder betrouwbaar.

De mudpots stinken erg naar verrotte eieren, maar zijn wel indrukwekkend om te zien.

Yellowstone is eigenlijk een grote vulkaan, met als uitgangen Geysers, Hot Spring Mudpots, Fumaroles en Travertine terrasses.

Gereden: 192 miles/ 300 km
Weer: Dreigende donker blauwe luchten, die af en toe een buitje gaf en 1 onweersklap. Maar toen wij terug reden naar de camping barstte het los. Camper meteen weer schoon.

Het was vandaag koud, +/_ 10 graden

Vulkanische natuurverschijnselen in Yellowstone

Korte uitleg natuurverschijnselen Yellowstone

Fumaroles

Ondervindt het verhitte water onderweg op weg naar boven weinig weerstand dan verdampt het direct en deze damp bereikt, samen met ander omhoog stijgende gassen, de oppervlakte via een luid sissende fumarole, ook wel stoomgat genoemd.

Modderpotten

Is de plek waar deze damp aan de oppervlakte komt vochtig of modderig, dan ontstaat er een modderpot. Het lijkt er dan op alsof er modder staat te koken, maar het borrelen van de modder is gas en waterdamp dat zich door de modder omhoog worstelt.

Heetwaterbronnen

Indien het verhitte water onder de grond echter veel hindernissen in de vorm van grote waterkolommen en kanalen op zijn weg omhoog tegenkomt, dan ontstaat er een proces dat leidt tot een heetwaterbron of tot een geiser. Dit gaat als volgt: Het verhitte water wil omhoog. Door de druk van de watermassa erboven lukt dit echter niet. Het verhitte water dat niet weg kan, wordt warmer en warmer. De temperatuur van het onderste water stijgt daardoor zelfs ver boven het kookpunt. De druk stijgt daarmee ook. Op een gegeven moment ontstaat er een evenwichtspunt. De druk van de bovenliggende waterkolom is even groot als van het superverhitte water er onder. Er ontstaan allerlei luchtbellen in het water en deze zoeken een weg omhoog. Indien nu het kanalenstelsel breed genoeg is, dan kunnen deze luchtbellen de weg omhoog vinden en uiteindelijk de oppervlakte bereiken in de heetwaterbron erboven. Aldus ontstaat er een circulatie van heet water naar boven en van kouder water naar beneden. Dit steeds maar doorgaand proces levert een heetwaterbron op. In sommige heetwaterbronnen kan de temperatuur van het water oplopen tot 90° C. Algen zijn de enige plantensoort die in dit water kan leven. De kleur van het water kan men min of meer als thermometer gebruiken: is het water zelfs voor algen te warm, dan is het blauw; in de groene (bij zuur water) en gele gedeelten (bij niet-zuur water) heeft het water een temperatuur van ongeveer 75° C. De oranje en bruine gedeeltes geven een temperatuur aan van ongeveer 50° C. Beneden de 50° C kunnen ook andere planten dan algen in het water groeien en kunnen er allerlei kleuren opduiken.

Geisers

Soms zijn de ondergrondse kanalen zo nauw dat de luchtbellen niet omhoog kunnen borrelen. De luchtbellen duwen dan een deel van het water omhoog dat men dan boven de grond over de rand van de geiser ziet stromen. Een uitbarsting van een geiser wordt altijd vooraf "aangekondigd" doordat er water over de rand van de geiser stroomt. Doordat de hoeveelheid water in de geiser afneemt, vermindert daarmee ook de druk van de bovenliggende waterkolom. Hierdoor geraakt het proces beneden in een stroomversnelling. Er kan steeds meer water en stoom omhoog komen en op een gegeven moment spuit het onder grote druk staande water omhoog. Aldus ontstaat een geiser. Er spuit tijdens de eruptie meestal meer en sneller water uit de geiser dan dat er beneden onder de grond in het waterresevoir kan instromen. De temperatuur en de druk van het water neemt af en de eruptie stopt op een gegeven moment. Vervolgens begint het hele proces van opbouwen weer van voren af aan. Bij sommige geisers (b.v. Old Faithful) duurt dit elke keer ongeveer even lang en de tijdstippen van erupties van deze geisers zijn dan ook redelijk goed te voorspellen. Andere geisers kennen daarentegen een veel onregelmatiger verloop. Zo spuit de Steamboat, de grootste geiser van de wereld, soms jaren niet en dan weer dertig keer per jaar.

Vrijdag 22 mei

Vandaag gaan wij over een pas (de Dunravenpas), die vanaf vandaag geopend is. Ik dacht vanwege werkzaamheden, maar het was vanwege de kans op sneeuw, omdat hij zo hoog ligt, 2700m. Ik zag de dreigende lucht al boven de bergen en ja hoor, wij hebben sneeuw onderweg, geen winterbanden natuurlijk. Ik vond het niet prettig, maar Ralph zei dat wij maar moesten doorrijden anders komen wij niet weg. Gelukkig een stukje verderop gingen wij al weer dalen en ging de sneeuw over in regen. Onderweg kwamen wij ook al sneeuw tegen, dat nog op de grond lag. Zo koud was het daar nog.

Het was wel een mooie pas, maar niet voor de terugweg. Dan maar over de opgebroken stuk weg.

Vandaag gingen wij eerst naar het verste punt en niet onderweg overal stoppen. Dit pas op de terugweg. Dit omdat je dan vrij laat bij het verste punt komt en dan eigenlijk te weinig tijd gunt om te kijken, want je moet nog het hele eind terug, ruim 100 miles/ 160 km.

Het verste punt was Mud Volcano, een actieve modderpoel in een vulkaan. Stonk erg naar verrotte eieren, zelfs ik rook het, terwijl ik geen geur heb. Ik vond het wel een apart gezicht.

Norris Geyser Basin, Grand Canyon van Yellowstone en Mammoth Hot Springs hebben wij ook bekeken. Wat een mooi gebied en elke keer verbaas je je zo wat je allemaal ziet.

Op de terugweg een praatje gemaakt met een man die het verkeer regelde bij de opgebroken weg. Boden hem een cola aan, wij namen ook wat drinken. Moesten toch ongeveer een kwartier wachten. Over de verschillen van Amerika en Nederland gehad, over het leven, de prijs en de maat van de auto’s. Hij was een autogek, kende zelfs mijn auto, terwijl er geen Peugeot in Amerika rijdt. Hij moest er vreselijk om lachen, dat ik in zo’n kleine auto rijd. Daarna hadden wij nog een stukje wegopbreking, maar daar hoefde wij niet zo lang te wachten. Ik werd door een Pilot car begeleidt over de weg heen, heel apart. Zei reed wel een stukje harder dan ik. Waarom ik vandaag werd begeleid en gisteren niet, is mij niet helemaal duidelijk, aan de weg was er niets veranderd.

’s Avonds op de camping hebben wij besloten dat wij niet meer via Yellowstone naar de andere bestemming (Cody) gaan, dit vanwege het weer en de tijdsduur. Wij hadden een snelweg gezien, die wel langer was, maar je kon wel doorrijden. Morgen gaan wij ook niet meer naar Yellowstone, wij hebben de hoogtepunten gezien. Wij gaan morgen naar een museum en naar Wallmart in Bozeman en Livingston de stad bekijken.

Gereden: 192 miles/ 309 km.

Weer: temperatuur +/_ 20 graden, met minder dreigende luchten dan gisteren. Was wel regen en onweer voorspeld. Alleen regen gehad toen wij aan het rijden waren. Eenmaal op de terugweg barstte het weer los, auto werd weer schoon gespoeld.

Op weg naar de Dunravenpas Mudhole Grand Canyon (Yellowstone) Prismatic Spring

Zaterdag 23 mei

Lekker uitgeslapen. Vandaag een rustig dagje. Museum, winkelen en stadje bezoeken staat op de planning.

Eerst maar richting het museum of de Rockies, bleek achteraf meerdere kleine musea in 1 gebouw te zijn. Ging het planetarium met een 3d film, chocolademuseum en de geschiedenis ervan, hoe woonde en reisde de mensen vroeger, de indianen en de opgravingen van de Dinosaurussen. Erg leuk. Boodschappen gedaan bij de Wallmart, ook voor kleding. Kleding en schoenen zijn daar erg goedkoop. Ik heb 2 broeken gekocht, Ralph 1 broek, 2 overhemden en een riem.

Richting het plaatje Livingstone begon het alweer te regen, er alleen doorheen gereden, wel een apart stadje, oude houten gebouwen. Doet ons aan een cowboy film denken. De regen is niet meer gestopt.

Gereden 85 miles/137 km.

Museum of the Rockies

Zondag 24 mei

Vandaag via de interstate naar Buffalo. De dag start al goed met regen en werd steeds maar erger. Op de borden boven de snelweg stond al dat je de cruise control uit moest doen en de lichten moesten aan, vanwege de hevige regenval.

Op de camping kregen wij een verharde plaats toegewezen, in plaats van een onverharde plek. Dit in verband met wateroverlast. Verharde plaatsen hebben meestal Full Hookup en zijn duurder. Wij kozen niet altijd voor Full Hookup (water/elektriciteit/riool), maar ook wel voor alleen water/ elektriciteit i.v.m. de kosten, de camper heeft aardige grote voorraadtanks, en hoeft dus niet elke dag te lozen, we blijven Hollanders J - rvd

Gelezen dat Badlands last had van een rivier die buiten zijn oever was getreden, vanwege de aanhoudende regen. Wegen waren slecht te begaan. Over een paar dagen zouden wij er heen gaan, maar besloten het nog even af te wachten en de informatie goed in de gaten te houden.

Gereden: 297miles/478km

Begraafplaats na Memorial Day Welkom in Wyoming

Maandag 25 mei

Vandaag richting Devils Tower. Wij hebben daar een camping in het nationale park gezien, met geen voorzieningen, dus geen elektra, water en toiletten met douche. Wij gaan het ervaren hoe dat is. Ongeveer 2 uurtjes rijden. Veel regen met afwisselende droge periodes.

Rondje erom heen gelopen. Wat een ding, erg indrukwekkend.

De campground viel 100% mee, verharde ondergrond, grote plaatsen, ieder een eigen tafel met bank en een eigen vuurkorf/ barbecue. Wel een toilettengebouw, wat er keurig uitzag. Uitzicht uit het raam was de Devils Tower en aan de andere kant een rood gebergte. Prachtig.

Gereden: 142miles/ 228km

ParkRanger Devils Tower Belle Fourche Campground (Devils Tower)

Korte Uitleg Devils Tower

Devils Tower is een grote monoliet van intrusief gesteente vlak bij Hulett en Sundance in Crook County, in het noordoosten van Wyoming, boven de Belle Fourche River. De monoliet is 386 meter hoog. De top bevindt zich op 1558 meter boven zeeniveau.

Devils Tower is het eerste Nationale Monument in de Verenigde Staten, opengesteld op 24 september 1906 door President Theodore Roosevelt.

In recente jaren beklimt ongeveer 1% van de 400.000 toeristen die jaarlijks Devils Tower bezoeken de rots.

Theorieën over de formatie

Devils Tower National Monument vlak bij de voet van de monoliet

Hoe de intrusie precies heeft plaatsgevonden en wat de oorspronkelijke aard van het gesteente in Devils Tower was is niet duidelijk. Eind 19e eeuw bestudeerden de geologen Carpenter en Russell Devils Tower en kwamen tot de conclusie dat de monoliet inderdaad was gevormd door intrusie van stollingsgesteente. Latere geologen zochten naar verdere verklaringen. Sommigen geloven dat de monoliet het laatste overblijfsel is van wat ooit een grote explosieve vulkaan was.

In 1907 concludeerden de wetenschappers Darton en O'Hara dat Devils Tower een uitgeërodeerd overblijfsel van een laccoliet moet zijn geweest. Deze theorie was begin 20e eeuw behoorlijk populair.

Andere theorieën zijn dat Devils Tower het overblijfsel van een uitgedoofde vulkaan, een vulkanische plug, zou zijn. Dit is onwaarschijnlijk want dan zouden er vulkanische kenmerken (zoals as en gestolde lava) moeten zijn, maar deze ontbreken in het omringende landschap. [2]

Geologen zijn het er over eens dat het stollingsgesteente is afgekoeld als porfier, een grijze of groenachtige trachiet (een soort basalt). Terwijl de lava afkoelde, ontstonden er zeshoekige kolommen. De verticale kolommen krompen later horizontaal wat in.

Totdat erosie zijn werk had gedaan was Devils Tower niet zichtbaar boven de andere rotsformaties in het gebied. Het zandsteen werd echter makkelijker door erosie afgebroken dan het basalt, waardoor Devils Tower overbleef.

Puin en gebroken kolommen aan de voet van de monoliet laten zien dat Devils Tower ooit groter was dan hij nu is.

Dinsdag 26 mei

Camping in Custer is het einddoel vandaag. Onderweg stoppen wij bij Mount Rushmore en Crazy Horse.

Mount Rushmore (volledig: Mount Rushmore National Memorial) is een nationaal monument, gelegen in de Black Hills nabij Keystone, South Dakota. Het herdenkt de geboorte, groei en ontwikkeling van de Verenigde Staten van Amerika. De oppervlakte bedraagt zo'n 5 km².

De 4 presidenten van links naar rechts zijn:

- George Washington

- Thomas Jefferson

- Theodore Roosevelt

- Abraham Lincoln

Crazy Horse Memorial is een monument dat op dit moment wordt uitgehouwen in het graniet van de Black Hills in de Amerikaanse staat South Dakota, ter ere van de 19e eeuwse Lakotaleider Crazy Horse. Wanneer het af is, zal het Crazy Horse uitbeelden, rijdend op een galopperend paard. Het beeld zal 195 meter lang en 172 meter hoog worden. De bouw wordt gefinancierd met giften.

In 1939 werd de beeldhouwer Korczak Ziółkowski door Siouxleider Henry Standing Bear benaderd om een ontwerp te maken. Ziółkowski had al bijgedragen aan de bouw van Mount Rushmore. De bouw van het monument startte in 1948. Het gezicht van Crazy Horse werd afgewerkt in 1998. Het is niet duidelijk wanneer het beeld af zal zijn.

Wat ik leuk vind aan dit soort parken, is dat er altijd filmpjes zijn over de geschiedenis en het ontstaan ervan. Amerikanen besteden daar veel aandacht aan. Ze legde uit dat de 2e van links eerst een plekje naar rechts zat, maar dat deze niet goed gelukt was en dus een plek opschoof.

Bij Crazy horse werkte er in het begin maar 1 man aan, daarna kreeg hij hulp van zijn zonen en vrienden, terwijl Mount Rushmore met veel meer mankracht wed gemaakt.

De arm en de hand zijn bijna klaar en het volgende project is het hoofd van het paard. Deze hebben zij al getekend op de berg. Het gat van de oksel is net zo breed dat er een camper door heen kan. Dit beeld is 4x groter als Mount Rushmore, als hij af is.

Wat een werk en tijd gaat er inzitten. Ik ben erg onder de indruk. Je hebt er een beeld van gevormd, doordat je het op internet heb gezien, maar als je ervoor staat en de verhalen leest in het visitor center hoe het gemaakt is en met wat voor materiaal, is het eigenlijk onvoorstelbaar dat dit kan. Beeldhouden, maar dan in het supergroot.

Gereden: 155miles/ 249km

Prairie Dog Kolonie Prarie Dogs Mount Rushmore Crazy Horse Memorial Uiteindelijke versie standbeeld

Woensdag 27 mei

Vandaag stond eigenlijk Badlands op de planning. Maar doordat er veel regen is gevallen, afgelopen dagen, is er een rivier uit zijn oevers gegaan en zijn de wegen moeilijk te begaan. Dus hebben wij besloten dat wij hier niet heen gaan. Op de highway zien wij ze al liggen, op weg naar Minute man missile national historic site. Dit park gaat over de kernwapenraketten die Amerika heeft. Hiervan heeft Amerika nog +/_ 400 staan. Dit park is van rond de jaren 60 en uitgeschakeld. De andere uit die tijd zijn vernietigd. Deze mocht blijven staan voor informatiedoeleinden voor de bewoners en toeristen.

Dit park bestaat uit 3 delen. 1e deel is het visitor centre dat sinds november vorig jaar bestaat, met een filmpje en informatieplaten en een ParkRanger die uitleg geeft. 2e deel is een gebouw waar zij leefde en werkte in een controlekamerbunker op 10 meter diepte. Van een oud werknemer, nu een ParkRanger, een rondleiding gehad. Omdat hij daar echt heeft gewerkt, draagt hij het met enthousiasme over, erg leuk en interessant. In dit gebouw woonde zij voor 3 dagen, in de controlekamer zaten zij dan met 2 of 3 man, te wachten op het sein dat de kernwapenraket afgevuurd mag worden. Het 3e deel bestond uit ondergronds gebouw, waar de kernwapenraket in stond. Daar mocht je ook kijken, helaas regende het erg, dus was het niet goed te zien, jammer.

Ik had niet verwacht dat het zo interessant was.

Daarna zijn wij naar het plaatsje Wall gereden. Vanaf 1931 kregen reizigers hier gratis ijswater, dit was er nu ook, maar het is nu een winkelcentrum in cowboy stijl. Moest denken aan Beverwijkse Bazaar, maar dan een stuk duurder. Het viel ons erg tegen, erg kitscherig en duidelijk op toeristen gericht.

Gereden: 251miles/ 404km

MinuteMan Missile Historic Site Wall Drug Store

Donderdag 28 mei

De grotten staan op het programma.

Eerst naar de Wind Cave en dan daarna naar de Jewel Cave.

Een tour van 1 ½ uur gedaan met een enthousiaste parkranger. Hij is voor het eerst in de grotten geweest toen hij 14 was. Wat hij vertelde was, dat je je moet voorstellen dat je bij een huis de stenen weghaalt en de voegen laat zitten, zo is de grot ook ontstaan.

Dit nationale park is gelegen in het zuidwesten van de staat South Dakota, net ten zuiden van Custer State Park. Het park is opgericht in 1903 en omvat een groot natuurgebied met een grottenstelsel van 219 kilometer lang. Het grottenstelsel is daarmee de derde langste in de Verenigde Staten en de vijfde langste ter wereld. Het natuurgebied bestaat voornamelijk uit prairie en biedt leefruimte aan grote bizonkuddes. De grot (Wind Cave) staat bekend om de sterke luchtstroming binnen de grot. Wanneer de druk buiten groter is dan binnen dan wordt de lucht naar binnen gezogen. Wanneer de druk hoger is binnen de grot, waait de wind naar buiten. De wind kan er een snelheid van tachtig kilometer per uur halen. In de grot kun je verschillende tours volgen. Je vindt er geen spectaculaire rotsformaties en ook geen stalagmieten en stalactieten, maar wel ongewone 'boxworks'. Deze honingraatachtige calcietafzettingen zijn typisch voor deze grot en komen bijna nergens anders voor.

Jewel Cave was helaas gesloten, doordat de liften het niet deden en niet op tijd klaar waren voor vandaag. Jammer. Maar een van de parkranger had een alternatief programma. Hij begon enthousiast te vertellen wat je nodig hebt tijden een tour, maar ook een 4 daagse tour. Hij vertelde hoe bang hij was geweest op zijn eerste klim in een grot.

De rangers zijn er nog niet over uit of de Wind Cave en de Jewel Cave aan elkaar zitten.

Deze grot is, met bijna 500 kilometer, een van de langste grotten ter wereld. Jewel Cave werd in 1908 een nationaal monument. Van het grottenstelsel is nog maar een klein deel ontdekt. Ieder jaar wordt er een aantal kilometer aan het verkende gebied toegevoegd. De naam Jewel Cave is afgeleid van de prachtige calcietkristallen die de wanden in deze grot versieren. Ook stalactieten en stalagmieten vind je in deze grot.

Gereden: 70miles/ 113km

WindCave National Park Geen rondleidingen in Jewel Cave vandaag J

Vrijdag 29 mei

Wij hebben 3 nachten op camping in Custer gehad, nu richting Rawlings. Richting de warmte en afscheid nemen van de vele regenval. Dit is een tussenstop naar Salt Lake, dat nog 1100km verder ligt. De 2e stop is in Jensen. In Jensen gaan wij naar Dinosaurus uitgravingen kijken.

Nu is het alleen maar regen, landklimaat. Salt Lake heeft een woestijnklimaat. Het is daar nu 30 graden en geen regen. Dit was één van de langste etappes deze reis. Normaal lunchen wij op een vakantie niet, maar op deze ritten stoppen we meestal bij een fastfood restaurant, waar de USA (& Canada) er gelukkig heel veel van hebben J, vandaag was het de beurt aan een McDonalds.

Gereden: 350miles/ 563km

Afscheidsbord BeaverLake Campground Custer SD

Zaterdag 30 mei

Vandaag via Jensen op weg naar Salt Lake City. Wij volgen eerst de interstate 80 totdat we een afslag naar het zuiden Dit is de 191 nemen. De weg wordt aardig smal, en gaat constant rechtdoor. De weg voert langs de Flaming George National Recration Area, een gebied met canyons en een stuwdam. Wij maken een aantal stops om foto’s te maken. Een sheriff die zijn lunchpauze houd, raad ons ook beneden bij de rivier te kijken. Via een smalle bochtige weg komen wij daar. Aangezien wij officieel entree moeten betalen, en wij niet van plan zijn om een boot te lanceren, gaan wij weer verder.

Wij gaan verder naar het National Dinosaur Monument, het landschap krijgt zijn kenmerkende rode rotsen en wordt woestijnachtig. Aangekomen bij het monument gaan wij met een busje naar de groeve, waar veel dinosaurus fossielen zijn gevonden. Om de groeve is een gebouw geplaatst waardoor de resterende fossielen goed zichtbaar zijn.

Vervolgens naar een camping (Green River Campground) die bij het monument hoort. Die ligt er mooi bij, en na een plekje te hebben uitgezocht, betalen wij $12,- in een envelop, en parkeren achteruit (tegen het verkeer ) in, iets wat tussen ons de nodige discussie brengt (kijk uit voor het paaltje – ik zie geen paaltje – enz J )

Gereden: 240miles/386km

Campground Rawlins Klaar voor vertrek Staatsgrens Utah Dinosaur National Monument

Zondag 31 mei

De laatste etappe naar de laatste camping. Een dag eerder dan gepland. Gelukkig al 1 dag geen regen gehad.

Wij zijn bij Denny’s gestopt voor de lunch. Dan hoef je voorlopig niet meer te eten.

Bij Salt Lake is er een Campingworld, daar wilde wij wel even kijken wat er allemaal te koop is voor een camper, deze was helaas dicht. We staan deze laatste 3 nachten op KOA SaltLake We komen dag eerder op de camping aan, met als gevolg dat we een andere plaats krijgen. We staan nu tussen allemaal hele grote campers. De campers zijn echt groot, die van de buurman heeft een lengte van 24 meter, en gebruikt een VW Beetle voor dagelijks vervoer. We hebben een rustige mooie plek. We zitten lekker in de zon met een temperatuur van ongeveer 30 C. De weg naar Salt Lake was erg mooi, dwars door de bergen heen. Simone ontdekt nog een optie van de automaat, bij een helling van 8% schakelt ze de versnellingsbak terug naar 3, waardoor de camper rustiger naar beneden gaat. Op het laatste gedeelte naar Salt Lake gaat het nog bijna mis, als er voor Simone één auto vanuit stilstand de highway opkomt. Ze schrikt behoorlijk en gaat in de remmen, luid toeterend. Achter ons zit nog een vrachtwagen.

Gereden: 216 mijl / 348 km

Campground Green River Buurman op KOA Salt Lake Filmpje Onderweg naar SaltLake City (klik op logo)

Maandag 1 juni

Salt Lake City staat op het programma. Eerst een bezoek aan Temple Square. We kopen een dagkaart á $6,25 p.p. voor de TRAX , een tram, die vlak buiten de camping stopt. We konden ook met een busje van de kerk naar Temple Square, maar daar hadden we geen zin in. We namelijk ook nog verder Salt Lake in. De buitenkant van Temple Square ziet er mooier uit dan binnen in de gebouwen. Er staan een aantal mooie kerken op het terrein, die helaas niet voor iedereen (alleen Mormonen) toegangelijk zin. We kijken nog even in het VisitorCenter. In het centrum van Salt Lake, eindelijk naar een Starbucks geweest, daar verlangde ik al een hele tijd naar. De koude caramelkoffie smaakte erg lekker. Het was de moeite waard. Een stukje verderop hadden ze van een station een gedeelte van een mall gemaakt. Het zag er mooi uit. Alleen was de rest van de mall buiten, en de temperatuur was rond de 27 C. Geen shopweer. Gauw terug naar de camping, vanavond gaan we uit eten, omdat het de laatste dagen zijn in de USA, morgen inpakken en woensdag terug. Rallph had een leuk BBQ-restaurant gevonden op internet met goede recensies. Wel met de tram een half uurtje rijden. Restaurant stond in een achterbuur van Salt Lake, gebouw was oud. Even binnen gekeken, maar toch weer naar buiten, terug de tram in, we voelden ons niet veilig. Dan maar in het centrum proberen wat te eten.

We vonden echter geen restaurant waar je lekker kon zitten, meer een soort snackbar-achtige tentjes. Uiteindelijk een foodcourt bij Macy’s gevonden, we kozen daarbij voor Chinees. We gaan in Nederland wel weer een keer echt uit eten.

Gereden: 0 miles / 0 km

Temple Square Salt Lake City

Dinsdag 2 juni

De dag van de schoonmaak en inpak. We gaan eerst naar de Wallmart voor de laatste inkopen, voor het thuisfront. Terug naar de camping, voor het wassen van de camper. Echter deze wasstraten waren te laag (11 feet, benodigd 13 feet) voor onze camper. We hadden nog een adres voor een truckwash achtter de hand, deze was druk en kostte $ 28. Ralph heeft toen Cruise America gebeld, en deze vertelde dat we de camper niet aan de buitenkant hoefde schoon te maken. Op het huurcontract was dit erg onduidelijk. Terug op de camping de propaantank laten bijvullen, Cruise America wil dit ook wel doen, maar dan wordt het veel duurder. We betaalden nu voor 3,28 gallon (12,4 liter) $10,- totale inhoud van de tank is 14 gallon. We hebben gedurende 4 weken ongeveer ¼ tank gebruikt (tank wordt voor maximaal ¾ gevuld).

Daarna koffers ingepakt, wat weg kan, weggedaan. We hebben bij de Wallmart nog e kofferweger gekocht. De koffers mogen namelijk maar 23 kg wegen. De camper zo gfoed als mogelijk schoongemaakt, morgen de laatste dingen nog inpakken en schoonmaken. Rond 15 uur waren we klaar, lekker in de zon gezeten. Ook hadden we goed contact met de naaste buren, deze kwamen uit Iowa, de vrouw van het echtpaar was een een keer bij de Keukenhof geweest. We hebben de overgebleven kaas en bakboter nog aan de buren gegeven.

Gereden: 36 mijl / 58 km

Woensdag 3 juni/ Donderdag 4 juni

De dag van de terugreis. Ralph doucht nog een keer op de camping, nadat de we de grijs- en watertanks hebben geleegd. Vervolgens tanken we de camper af, en gaan op weg naar Cruise America. Ralph geniet nog even van het geluid van de V8 motor J. De camper wordt in orde bevonden, en we krijgen de $500,- borg terug. Cruise America regel een taxi naar het vliegveld, kosten $35,-

Op het vliegveld is het wachten, we zijn er rond 11 uur, en vertrekken om 16:37. We doden de tijd bij Starbucks, eten wat en Simone werkt het verslag bij op de laptop. In het vliegtuig is er genoeg plek, en we nemen ieder 2 vrije stoelen. Het vliegen gaat goed, alleen in het begin wat turbulentie. Na een voorspoedig vlucht komen we een uur te vroeg op Schiphol aan, waar we nog een kwartier moeten wachten op een vrije gate. Fiona en Sander halen ons op. Terug naar ons eigen huis.

Gereden: 9 miles/14 km

Gevlogen: 4974 miles / 8006 km

Spullen in de Camper Afscheid van de Camper Vliegveld Salt Lake “Ons vliegtuig” Onderweg

Totaal afgelegd: 4036 miles / 6495 km. Gepland 3174 miles/5108 km (volgens Google Maps)